Szyfrowanie metodą klucza publicznego

 Wraz ze wzrostem popularności sieci komputerowych coraz większe ilości wrażliwej (klasyfikowanej) informacji są przesyłane kanałami, w których jest możliwy podsłuch i przechwytywanie komunikatów. Na przykład rachunki bankowe, dane medyczne i kryminalne są obecnie rutynowo przekazywane między różnymi instalacjami, z reguły za pomocą oddzielnych sieci specjalnego przeznaczenia. Aby zachować w tajemnicy takie delikatne informacje, są potrzebne mechanizmy pozwalające użytkownikowi chronić dane przesyłane przez sieć.

Szyfrowanie jest powszechnie stosowaną metodą ochrony informacji przekazywanej przez niepewne łącza. Podstawowy mechanizm działa następująco:

1. Informacja (tekst) jest szyfrowana (kodowana) z jej początkowej, czytelnej postaci (nazywanej tekstem czystym) na postać wewnętrzną (zwaną tekstem zaszyfrowanym). Owa wewnętrzna postać tekstu - choć można ją czytać - jest pozbawiona  jak napisać adres po angielsku jakiegokolwiek sensu.

2. Zaszyfrowany tekst może być zapamiętany w pliku przeznaczonym do czytania lub przesłany niechronionymi kanałami.

3. Aby nadać sens zaszyfrowanemu tekstowi, odbiorca musi go odszyfrować (zdekodować) z powrotem do postaci tekstu czystego.

Nawet jeśli zaszyfrowana informacja dostanie się do rąk osoby nieuprawnionej, to pozostanie bezużyteczna, chyba że zostanie odszyfrowana. Głównym zagadnieniem jest opracowywanie schematów szyfrowania, które są niemożliwe (lub przynajmniej bardzo trudne) do złamania.