Subkultury

 „To My, niechciani, nielubiani, to My, przez swoich szanowani, wspierani, to My....” – to słowa jednej z współczesnych grup hip-hopowych, która w swej twórczości manifestuje odrębność od reszty społeczeństwa. Ogólnie łączy się ich twórczość z tzw. subkulturą hip-hopową. Obecnie „ludzie dorośli” przywykli do łączenia młodych ludzi z takimi kontrkulturami. Niestety ocena „starszego pokolenia” często bywa zbyt subiektywna, wynika z nieznajomości panujących wśród młodych „klimatów”. Sądzę wiec, że warto zapoznać się z tematyką subkultur, by lepiej zrozumieć ich istotę, czy jednak książka Marcina Filipiaka „Od subkultury do kultury alternatywnej” dostarczy na prawdę istotnych wiadomości, pozwalających nam lepiej zrozumieć sens owej tematyki?

Książka ta, wydrukowana w Wydawnictwie UMCS, w Lublinie 1999, jak mniemam ma służyć studentom jako pomoc naukowa, zainteresowania w cv przede wszystkim w przedmiocie socjologii kultury. Po przeczytaniu tej książki mam pewne wątpliwości do tego, czy Marcin Filipiak zrealizował ten zamiar, jednak muszę przybliżyć treść tej pracy, by moje słowa miały pokrycie.

Termin subkultura kojarzy się najczęściej z „nieprzystosowaniem społecznym” czy z negacją obowiązujących wzorów. Takie rozumienie, nie uwzględnia jednak wielości subkulturowych odmian i pomija ich kontekst historyczny. Subkultura w ujęciu opisowym określa „wyodrębniony według jakiegoś kryterium segment życia społecznego i jego kulturę”, i nie podlega wartościowaniu na zjawiska kulturowo wyższe, niższe, gorsze i lepsze. Przykładem opisowego rozumienia subkultury może być następująca definicja R. Dyoniziaka: